Kategori: Nisan 2025 – Vuslat

Neredeyse kırk yıl oldu görüşmeyeli. Güya birbirimize ahretlik olmuştuk. Kader beni uzaklara savurdu. Doğduğum toprakları unutturdu. Zaman anlaşılmaz bir şey. Ne yaşadığını, ne geleceği fark edemiyorsun. Dünya gailesi seni...

Hikâyenin sonunu ikisi de bilmiyordu ama tek bir kelime ile anlat deselerdi bana vuslat koyardım ismini. Ne yaşayacaklarından habersiz iki genç… Gençlik bu ya, dans ediyorlardı Beyoğlu’nda bir barda. Dudakları yıllarca...

Karşılıklı oturduğumuz sedirde, anneannem bana ördüğü şalın ilmeklerini özenle atarken, ben de sobanın üzerinde kaynayan çilek reçelinin kokusunu doya doya içime çekiyordum. Odunların ritmik çıtırtısı, çocukluğumun o şeker...