Nasıldı sıralama baba? Birinci kadeh sağlık, ikincisi aşk ve zevk, üçüncüsü uyku, dördüncüsü kızgınlık ve duygu karmaşası mıydı? Bana Dionysos’u anlattığın o gece, hani senin babam… Bu gece kadehleri değil şişeleri sayıyorum ben, yok...

Gizlendiğimiz yerde, sesler duyduk Serçedere’nin oradan. Seslerin geldiği yöne bakmak için ayağa kalkmak isterken Corç beni durdurdu “sus” işareti yaparak. Çalıların arkasından konuşanları çok iyi göremiyorduk. Arkası bize dönük bir genç kız, oğlanın önündeydi....

Cama hafifçe vurulduğunda evde yalnızdım. Korkudan gözlerimi açamıyordum. Hava henüz aydınlanmamıştı bile. Eylülün tam ortası, bağ bozumu zamanıydı. Bizim buralarda kutsal sayıldığından ben de balkona bir sepet üzüm bırakmıştım. Benimki, bizim bağı kumarda kaybedeli...

 Broadbent : “Şayet iyi bir insansanız, cennete gitmeyi hak ediyorsunuz. Orada Romanee-Conti servis edecekler. Ama şayet bu dünyada Romanee-Conti’yi zamanından önce içiyorsanız, o zaman zaten cenneti hak etmiyorsunuz!”  Zavallı Étienne, talihsizlerin de talihsizi bir...

– Göndermeecedin şu oğlanı yaban ellere, dedik mi sana vakti zamanında Mehmet Emmi? – Dedin Ağam, dedin… – E, dedik de n’oldu? – Hiç sorma! Dinlemedik seni, halt ettik! – Memlekette üniversite neyim kalmamış...

Oh! Günyüzü gördük nihayet! Güneşi çok özlemişim. Gözlerim kamaştı. Tıpkı bağdaki gibi. Hey sana diyorum. Niye cevap vermiyorsun? Biraz önce sarmaş dolaş olduğumuzu unutup başka bir kadehe gidince havalandın mı ne? Yok öyle ayrılık...