Harpten önceydi. Bir arkadaşım telefonla aradı. “Suriye’ye gider miyiz?” Bu dostumla fırsat buldukça, Ortadoğu ülkeleri ile Türkî ülkeleri gezerdik. Suriye deyince hiç düşünmeden “olur” demiştim. O her şeyi hazır etmişti. İstanbul’dan uçakla Gaziantep’e gidilecek...

Muhtar taşlı bölgeyi işaret ettikten sonra ilgisizce “Aha orası!” deyip telefonuna sarıldı. Taşların arasında dolaşıp dedemin mezarını bulduk. Babam aksaya aksaya geldiği mezar taşına başını dayayıp bir çocuk gibi ağlamaya başladı. Gözyaşları kırçıl sakallı yanaklarından...

  Güz rüzgârıyla savruluyor yapraklar. Sarı, kırmızı, boz. Leylekler göçeli hayli oldu. Hasret bitiyor, yalnızlığıma kavuşmam yakın. Yalnızlık, sessizlik. Ben onları özlerim. Yaşlıyım elbet ondandır kalabalıktan kaçmam. Sıkılmam hiç. Penceremin aralığından ısrarla odama izinsiz...

Ben nasıl söyleyeyim şimdi bunu canım! Yaptığı temizliği beğenmemiş, parasını kesecekmiş cık cık cık…  Tekrar temizlesin o zaman. Kadın gelmiş Gürcüstanlardan buralara ekmeğini çıkarmaya. Temizlikçi lazım dedin yolladık Nino’yu, simdi yok öyle yok böyle…...

  Servisten indikten sonra ellerini ceplerine tıkıştırdı. Bir iki adım sonra durdu ve paltosunun yakalarını kaldırdı. Bunu yaparken kendine kızıyordu çünkü elleri daha yeni ısınmaya başlamıştı. Aptallığına bozularak fabrikanın işçi girişine doğru adımlarını hızlandırdı....

    Adım Hasan. On bir yaşındayım. Hiç seslenmeyin boşuna… eğer sırtım dönükse duymam. Sadece dudaklarınızdan dökülen kelimeleri okuyabilirim. Küçüklüğümde yitirmişim sesleri. Ama renkleri çok severim. En çok da maviyi. O yüzden savaştan kaçıp...

  Sıcak nefesinin camda oluşturduğu buğulu sise parmağıyla bir kuş çizdi ve kendi kendine gülümsedi .Bitmedi diye düşündü bu kuşlara ve yollara olan ölümcül düşkünlüğü. Nerede ve ne zaman başladığını bilmediği bu derviş yolunun...

Kızım, kocasının ölüsünün yanında saatlerce gözyaşı döktükten sonra yüzünü dizlerine gömerek susmuştu. Damadımın, Barnard’ın bir gün önce şu kara tahtalarda çıplak ayakları üzerinde canlılıkla dolanan bedeni, öylece, kenara atılmış bir elbise gibi konuluvermişti tezgâhın...

  Bin sekiz yüzlü yıllarının ortalarıydı… Kar diz boyuydu. İki karış karın altı yine buzdu. Biliyor. Yürüdükçe ezeceği karlar da az sonra buz olacaktı. Bu cehennemi soğuk Kafkasya Dağlarının eteklerinde daha aylarca sürecekti. İklimin...