Savaşı yaşıyoruz uzun zamandır. Babalarımızdan, evlerimizden, okullarımızdan uzaktayız. Yaşanmaz şehirlerimizi terk edip dedemin yanına sığındık ama korkunun kara rengi her yere sindi. Uzaktan duyulan patlama sesleri, köye de tehlikenin yaklaştığını belirtiyor. Çaresizliğin getirdiği zorlamayla...

Dan-di-ni  dan-di-ni  das-ta-na Dana-lar  gir-miş bos-ta-na Kov  bos-tan-cı  da-na-yı Ye-me-sin  la-ha-na-yı Ee… Bebeğime… Ee… Ee… Ee Mırıldandığı ninniyle kendisi uyuyacak neredeyse, bir türlü uyutamıyor yavruyu. Bebeğin kirpiksiz göz kapakları üst üste değer değmez görünmez...

Ah kuzum! Pamuğum benim! Dünyanın en güzel kokusu, senin kokun. Aman da gülücükler gelsin! Gül bebeğim… Gül… Ömrünce gül… E mi? Kaldıracağım şu aynaları, yemin ederim. Şu halime bak Defne’m! Çok kilo almış annen!...

Bak en sevdiğin çiçekleri getirdim. Şanslısın ne kadar da huzur dolu bir yer. Aslında görev değişimi yapmalıyız. Burada ben kalmalıyım. Etrafı saran çam ağaçlarının gölgesi var ya şehir cayır cayır yanarken nasıl da harika...

Annemi görüyorum uzakta, iki yanı kurumuş ağaçlarla kaplı, sonu karanlık, tozlu, taşlık bir yolda yokuş yukarı tırmanıyor, yalpalaya yalpalaya… Baştan aşağı siyahlar içinde… Sesleniyorum, duymuyor. Bağırıyorum, dönüp bakıyor. Yakasında solmuş kırmızı bir gül. Beni...

Zor uyandım bu sabah. Ter içinde kalmışım. Yüreğimde bir sıkıntı… Yapış yapış bir Ağustos gecesi daha geride kaldı. Güneş sıcacık yüzünü nazlanmadan göstermeye hazırlanıyor. Balkona çıkıp koltuğuma oturdum. Güneşin doğuşunu izleyerek güne başlamak gibisi...

Huzursuzum. Kapıda tereddüt ediyor, duruyorum. Bir kez daha soruyorum kendime, emin misin? Sonra dinlemeden sesimi, açıyor kapıyı, giriyorum içeri. Hemşire elindeki kâğıttan adımı kontrol edip hazırlanmam için soyunma kabinini gösteriyor, o yöne doğru düşünmeden...

Açım ben, açım! Annem ne zaman yer acaba? Kordonu çekiştirsem anlar mı ki? En iyisi tekme atmak… Bayılıyor tekmelerime annem. Yanında kim varsa karnına dokunduruyor heyecanla. Fakat şov bebeği değilim ki ben! Başkasını fark...