Sen buralı değilsin. Arkadaşlarını temsilen burada olduğun öyle belli ki… Dekorsun, etraftaki her şey gibi. Çaprazına düşen kafede oturanlar da dekor, alışveriş yapanlar da, dostlar alışverişte görsün diye buralara doluşanlar da. Ben mi? Bizim...

Bayılıyorum şu bahar mevsimine erguvan ağacı ama ille de sana vurgunum.  Benim gözümde ağaçtan ötesin sen, yaşamın ta kendisisin. Mart sonlarına doğru ana karnında filizlenen bir bebe gibisindir, canlanışın henüz dışardan görülmez. Bahar gelip...

“Sayılı”, “hesaplı”, “Kasım” günlerinin “Hamsin’inin” sonuna yaklaşmış, “Leylek Kışı”na girmiştik. Martın son haftasına yani. Karakış da, zemheri de geçip gitmişti işte. Hiç bitmeyecek sandığım. Oysa kış aynı yüzsen günlük kıştı. Karanlık, soğuk, kış fırtınası...

Boğaz’ın iki yakasında açarken erguvanlar tanışmıştık seninle, aşkımızın rengi pembe, mordu, erguvan renginde. Hayatımızın baharındaydık vapurun güvertesinde, yusyuvarlak sıcacık güneş gökyüzünde, martıları simitle besleyen çocuğun sevinci içimizde, mis gibi deniz kokusu, yaşama, insana, aşka...

Bir varmış bir yokmuş, bir kışmış, bir baharmış… Ortasından Deniz-i Boğaz geçen, iki yakasında her mayıs pembe erguvanlar açan, güzeller güzeli bir kent varmış, adı İslambol olan. Yağız bir delikanlı yaşarmış bu kentte, ince...

Kandilli’ deki yalıya uzunca bir aradan sonra tekrar gittim. Neveser hanım artık iyice yaşlanmıştı. Hareketleri yavaşlamıştı. Akşam üzeri demlediği karanfilli çayı her zaman ince belli bardaklara koyardı. Bu sefer de öyle yapmıştı. Dantel örtülü...

Erguvan Kapısı’na   Bir ses duyuyor musunuz? Derin bir ses. Güneş birazdan batacak. Son ışınlarını gönderiyor sırtımı dayadığım ağaca. Onun sıcaklığını duymak istiyorum. Olabildiği kadar çok. Bu bahar hava ısınmadı. Bir iki hafta daha...

Nefesim daralıyor. Gene… Sevmiyorum böyle kapalı yerleri. Hele de güneş dışarıda pırıl pırıl parlarken! Yapay ışıklar, yapay dünya… Ağır da bir koku! Sabah sabah üşüşmüş insanlar buraya balık istifi gibi, ter kokuyorlar. İyi mi?!...