Büyüyünce anladım acımasızlığını yolların. Yokuş veya engebeli olmasına gerek yoktu. Yollar bizi yorardı hep. Yürü yürü pabuçlarımız yırtılır, imanımız gevrerdi anamın tabiriyle. Yolların sonu yoktu bizim için. Birkaç...

Tam köprünün ortasında trafik birden duruyor. Havanın boğucu sıcağı ve üzerine eklenen yüksek nem dayanılır gibi değil. Hareket halindeyken fark etmemiş. Torpido gözünde nafile bir saç tokası arıyor. Göğsüne düşen gür saçları...

  Bitmez tükenmez 500T hattı yol almaz otobüslerinden birindeyim yine… Trafiğin de en civcivli saati… İnsanlar inip biniyor sürekli. Tahminen yirmi altı yaşlarında bir tip -ne de keskin nişancıyım di mi; duyanda yaş...

  Çelik, demir raylar, gökyüzüne kafa tutan elektrik donanımı…Birbirine çarpacakmış gibi ilerleyen, beyaz yılanlara benzeyen hız trenleri… Çarpışacakmış gibi birbirinin üstüne gelirken anında yön değiştiren, korkutan...

  Jane kendisi için ayrılan masaya oturduğunda karışık duygular içindeydi. Bir yanı İstanbul’da böyle seçkin bir toplantıya katılma şansı verdiği için Tanrı’ya şükrediyor ama diğer yanı da inatla terkedilmiş hissetmeye...

  Yaprakların dallarını terk ettiği, yollardan gelip geçenler tarafından üstlerine basıldığı bir günün cumartesi sabahı, herkes gibi çok önemli gördüğüm ama elektrik faturası yatırmakla bakkaldan ekmek almakla eşdeğer bir...

  Gecenin kör karanlığında şehrin karanlık ritmi, anlam arayışındaki huzursuz ruhunu son kez şehvete davet ettiğinde, zihninde derin, kopkoyu, uçsuz bucaksız bir boşluk vardı sadece, bir de aynı melodiyi çok uzaklardan...

  Allah’tan uzak bir yaşam sürmesiyle bilinen Saim Bey ya da Pera’da kurulan acımasız fiskos masalarındaki lakabıyla İspirtocu Saim Efendi’nin ani bir karar ile çileye girişinin üzerinden kırk gece geçmişti.  Büyük dedesi...

  Arabayı park ettikten sonra, katlı otoparkın yavaşlıkta kaplumbağa misali olan, içindeyken aşağıdaki lokantaların menüsünü tahmin edebileceğiniz asansörüne binmeyi aklımdan bile geçirmiyor, merdivenlere yöneliyorum....

  Gökkuşağı geçidine giden dar yolda, uzun bekleme kuyruğuna giriyorum ben de. Sıradakilerin vücutlarının renk değiştirmesinden, heyecanlarını anlayabiliyorum. Bense diğerlerine göre daha sakinim. Sadece ellerimde ve...

  Aynı Yol Farklı Gün   Aysel, yanında yürüyen orta boylu, geniş omuzlu, şakakları kırlaşmış kahverengi saçlı, kara gözlü, güleç yüzlü adama kaçamak bakışlar atıyor, onun sessizliğine katılıyor, konuşmak için çaba sarf...