Kategori: Öykü

Kapının zili kanarya sesiyle çaldığında üç çift, tabaklarına az önce konan adsız, tatsız, tanımsız yemeğe bakıyorlardı. “Ethem Efendi gelmiştir.” dedi adam. Karısı kalktı açmaya. İş bölümünün kolay kısmı olan tahmin yürütme...

Hikaye şöyle başladı. Yeni bir iş bulmaya çalışıyor, fakat gittiğim kapılardan sürekli kovuluyordum. Bundaki etkenin tam olarak ne olduğunu anlayana kadar ellinin üzerinde seçmeye katıldım. Yüzlerce form doldurdum. Ya formlara...

Hiç biri değil öğretmenim. Elektrikler de kesilmedi, misafir de gelmedi. Ders çalışamamamın nedeni çok daha büyük. Biliyorsunuz gecekonduda oturuyoruz, sobayla ısınıyoruz, yer sofrasında yemek yiyoruz. Hepimiz, yani anam, babam...

Kepenk sesini duyduğunda el yordamıyla battaniyesini çekiştiriyordu, birazcık daha. Hicran abla kancalı çubuğa olanca gücüyle asılsa da küflü kepengin gıcırtısında İsabey Camisinin güzelim sâbâ makamı kim vurduya gitti....

Sadık kravatının boğazını sıkmasıyla ne kadar yorulduğunun farkına varıp koltuğa fırlattı. Önceden kim olduğunu bile bilmediği şarkıcının melodileri hafif hafif çalıyordu. İlk buluştuklarında şehvetli bakışlar eşliğinde...