Kategori: Öykü

Ah kuzum! Pamuğum benim! Dünyanın en güzel kokusu, senin kokun. Aman da gülücükler gelsin! Gül bebeğim… Gül… Ömrünce gül… E mi? Kaldıracağım şu aynaları, yemin ederim. Şu halime bak Defne’m! Çok kilo almış annen! Oysa...

Bak en sevdiğin çiçekleri getirdim. Şanslısın ne kadar da huzur dolu bir yer. Aslında görev değişimi yapmalıyız. Burada ben kalmalıyım. Etrafı saran çam ağaçlarının gölgesi var ya şehir cayır cayır yanarken nasıl da harika bir...

Annemi görüyorum uzakta, iki yanı kurumuş ağaçlarla kaplı, sonu karanlık, tozlu, taşlık bir yolda yokuş yukarı tırmanıyor, yalpalaya yalpalaya… Baştan aşağı siyahlar içinde… Sesleniyorum, duymuyor. Bağırıyorum, dönüp...

Zor uyandım bu sabah. Ter içinde kalmışım. Yüreğimde bir sıkıntı… Yapış yapış bir Ağustos gecesi daha geride kaldı. Güneş sıcacık yüzünü nazlanmadan göstermeye hazırlanıyor. Balkona çıkıp koltuğuma oturdum. Güneşin doğuşunu...

Huzursuzum. Kapıda tereddüt ediyor, duruyorum. Bir kez daha soruyorum kendime, emin misin? Sonra dinlemeden sesimi, açıyor kapıyı, giriyorum içeri. Hemşire elindeki kâğıttan adımı kontrol edip hazırlanmam için soyunma kabinini...