Kategori: Öykü

Yıl 2013…  Nerden gittim şu filme?  “Kelebeğin Rüyası” ymış! Yalan! Ne rüyası? Olsa olsa “Kelebeğin Riyası”…  Rüya denince göklerde uçar di mi insan?! Nerdeee?! Lönk diye çakıyor insanı beyin üstü yere!  Anacığım gideli henüz...

Raye, kırk beş yaşında alkol komasına girip öldü. Hayatta olsaydı, o gece içtiği şarapların listesini instagramda yayınlayıp, bağcılara katkıda bulunacaktı ama parası yetmedi. Öldüğünde, Azrail ona acıdı ve bir kazanda filtre...

– Sinemaya gidelim mi seninle? Başımı kaldırıp yüzüne bakıyorum şaşkın şaşkın. – Ciddi olamazsın! – Son derece ciddiyim, söz yalnız ikimiz olacağız. Enişten artık film seyretmek yerine film çevirmekle meşgul...

Çocukların her daim en çok sevdiği mevsimdir yaz. Deniz, güneş popüler hale getirse de yazı, 1960’lı yıllarda henüz tabletle tanışmamış ilkokula giden çocuklardan biri olarak benim için de ders çalışma zorunluluğu olmadan doya...

Yokuş yukarı çıkarken, aklından aynı sokaklarda gezinmiş yazarlar geçiyordu; Sait Faik, Yusuf Atılgan, Demir Özlü… İşe gidip geldiği servis aracında onların öykülerini okurken, durdurun ineceğim dememek için zor tutardı...