Kategori: Öykü

Sabahın erken saatlerinden bu yana büyük bir kalabalık, titremelerini iki katına çıkaran rüzgârlı soğuk bir günün zorluğunda, kentsel dönüşüme yazgılı mahallenin en güzel yerine dikilen on sekiz katlı iki büyük apartman...

Atasının öldüğü an tahta geçirdiler gencecik yeni seneyi. Eskisinin ölümü kutlandı, yenisinin eskisinden daha iyi olması için dilekler tutuldu, kadehler tokuşturuldu, şarkılar söylendi, sarhoşlar yollara kustu, bense beni...

Kendimden ben de memnun değilim.  Şuncacık, el kadar kıza benim gibi soluk yeşil, diz altı, genişçe bir şort giydirilir mi hiç?  Neymiş, artık vücut hatları belli oluyormuş.  Vücut herkeste yok mu ki? Benden önce ne güzel...

– Neden her hafta gelmek zorundayım doktor hanım? Bir önceki hamileliğim böyle olmamıştı. -Hanımefendi bu seferki kese bozuk bir kese. Biz bu durumda bebeğin çok yaşamayacağını gebeliğin kürtajla sonuçlanacağını düşünürüz...

Kader: Yaşarken sustum. Söyleyemediğim ne varsa “içinde tutmuş” bedenim. Haykırmak istiyorum. Anlatmak istiyorum. Dünyada arkadaşım yoktu. Burası da farklı değil.  İyi anlaşanlar, büyük beyaz odalarda bir çember kuruyor. Herkese...