Kategori: Nisan 2017 – Herkes Bir Çocuk

Hızlı hızlı yürüyorum. Biraz ürkek, hafif telaşlı… Çocuksu bir heyecanla kuaföre gitmişim, saçlar yapılı. İstanbul’da bir kış günü… Hava soğuk, gökyüzü gri… Yağmur ha yağdı, ha yağacak. Aman yağmasın diye dualar içindeyim....

  Yaklaşıyoruz diyen adamın sesinde ne bir titreme, ne de bizi saran telaş vardı. O kadar sakin olabilmek için kaç kere buradan geçmeli, diye düşündüm. “Hazır mısınız?” dedi. Bu kez bize doğru döndü ama bakışları boşluğa...

 “Buradan-kıvrılacak” dedi. Naylon çantadan çıkardığı mavi pantolonla yer yer ucuz simler yapıştırılmış siyah bir bluz uzattı. Adama baktı, “Kaç – para – olur – abi?” dedi. Son sözcükteki a’yı kısa söyleyişinden, kocaman...

 Oğuz Atay’ın “Beyaz Mantolu Adam”ına bir ‘çocukluk’ yakıştırması; naçizane, saygılarımla… Yaz güneşi iyice yükselmiş, kumları ve dahi değen ayakları kavururken; adam, beyaz mantosunun eteklerini tutmuş, şaşkın bakışlar...

Önce hangimiz görürse, diğerlerini büyük bir heyecan ve telaşla çağırırdık. Öyle ya; her zaman da göremezdik ve gördüğümüzde bir koşturmaca, gürültü kıyamet kopardı evde. Büyükler ses etmezlerdi bu çılgın halimize; sebebinin...