Kategori: Öykü

Doğum sancıları başlayan karısını kolundan tutarak kiliseden bozma üç odalı köy sağlık ocağının dar koridorundan içeri soktu. Yansıması kalın alt dudağında parıldayan altın dişlerini sıkarak “bu son şansın Gülistan”...

Gecenin tam ortasında adamı kan uykusundan uyandırıyorlar. Her seferinde, önce anlamıyorsun. Neredesin? Ne oluyor? Kim bu terli, tombul suratlı adam, benden ne istiyor, niye suratıma öyle eğilmiş bakıyor? Korkuyorsun, sonra...

Hasan Reis sırt üstü yatmayı sevmezdi hiç. Yan tarafına dönmeye çalıştı ama yüzündeki sargı, alçılı sol kolu buna izin vermedi. Huzursuzlandı. Sabah vizit telaşı başlamıştı koğuşta. Diğer refakatçiler gibi karısı da dışarı...

Yaşam ağırlaştığında herkes ölüme eğimli bir hâl alıyor. Güzel günler, daha önceleri de yaşandığı gibi zor günleri getirdi. Artık kaç gündür bu hastanede, senin yatağının başucunda oturduğumu bilmiyorum. Seni hayata bağlayan...