Kategori: Öykü

Hiç biri değil öğretmenim. Elektrikler de kesilmedi, misafir de gelmedi. Ders çalışamamamın nedeni çok daha büyük. Biliyorsunuz gecekonduda oturuyoruz, sobayla ısınıyoruz, yer sofrasında yemek yiyoruz. Hepimiz, yani anam, babam...

Kepenk sesini duyduğunda el yordamıyla battaniyesini çekiştiriyordu, birazcık daha. Hicran abla kancalı çubuğa olanca gücüyle asılsa da küflü kepengin gıcırtısında İsabey Camisinin güzelim sâbâ makamı kim vurduya gitti....

Sadık kravatının boğazını sıkmasıyla ne kadar yorulduğunun farkına varıp koltuğa fırlattı. Önceden kim olduğunu bile bilmediği şarkıcının melodileri hafif hafif çalıyordu. İlk buluştuklarında şehvetli bakışlar eşliğinde...

O sabah Çamlık Mahallesi Sümbülteber Sokak 4 numaranın kapısına şık bir hasır sepetin içinde tam otuz iki tane beyaz gül bırakılmıştı. Birçok kişiye sıradan gelebilecek bu olay, tek katlı derme çatma gecekondulardan oluşan bu...

Cömert güneş bile hakkımdan gelemiyorsa, kim ne yapsın ki bana? Oysa güneş olmasa dünya durur di mi! Ha-ha-ha pek manidar oldu ayol! Ben olmasam dünya duracak yani! Ah-ah! Az yalancı değil bu ana-babalar! Ben kiiim, güneş kim?...