"öykülerde yaşar hayat ve edebiyat… öykülerle."
Yaşlı adam, kızının da ağırlığıyla hareket ettirilemez hale gelmiş tekerlekli sandalyeyi, gücünün yettiği kadarıyla ittirmeye çalışıyordu. Birkaç görevliye yardım isteyerek, deyim yerindeyse yalvararak baktı. Beş dakika kadar önce, genç bir çalışan sandalyelerin yerini işaret...
Dar dipsiz, kör bir kuyuya düşmüşüm. Duvarlarında ıslak sabun kayganlığı ve pürüzsüzlüğü. Tutunup da kendimi yukarı çekebileceğim tek bir çıkıntı çarpmıyor ellerime. Kuyunun karanlık duvarlarına çarpa çarpa döndükçe hızlanan topaç gibi dönüp duruyorum boşuna....
Uzun, ince bir masadayız. Masanın bir ucunda biri, diğerinde öbürü, ortada ben. Biri gençliğinin, enerjisinin doruğunda bir kadın. Diğerindeyse iş bitmiş, orta yaş eşiğini çoktan atlamış. Ben yine ikisinin ortasında. Aramızdaki mesafeyse görünenden daha...
Cemil biliyorum, beni çok sevdiğini. Fakat ben seni daha çok seviyorum. Kırk yıl önceki İstanbul turnesinde çok kibar bir beyefendi olarak kulise gelmen, elindeki bir buket çiçeği taktim etmen, elimi nazikçe öpmen, gözlerimin içine...
Hep birileri vardı çevremde. Yalnız olup olmadığımı sorgulamak aklıma bile gelmemişti. Yüzüme bir tokat gibi çarpınca yalnızlık… Şaşırdım. Bu kadar yalnız olduğumu bilmeden yaşamışım bunca yıl. Aslında yalnızlığın, yalnız olmakla pek bir ilgisi yoktu....
Bir: Kalan Gitti… Ben, tam da ayrıldığımız noktada öylece durmuş, ya da donmuş arkasından bakıyordum… Gittiğine… Benden bir ruh gibi yükselen diğer ben de bana bakıyordu. Belki de hem bana hem giden ona. Durduğuma…...
– Ay başım döndü. Ne çok koli gelip gitti bu eve. Anladık taşınıyorsunuz! – Kolay değil, üç katlı ev taşınıyor. Hem niye öyle söylüyorsun ki sen de taşınıyorsun. Hep birlikte yeni bir eve gidiyoruz....
Günlerdir bir kelime etmeden odaya kapanan, ağlamaktan gözlerinin akı kırmızıya dönen, bir kelime bile konuşmayan ben değilmişim gibi anlattıkça anlatıyorum. Bir yandan da ikinci tabak kremalı pastayı yiyorum. Halbuki onunla üniversitede pek konuşmazdık. Hep...
