Kategori: Öykü

On dakikadır ayazda beklemekten üşümüştüm. Isınmak için ellerim cebimde bir ileri bir geri yürümeye başladım. Her cumartesi saat birde Bekir’le buluşur birlikte kampüse yürürdük. Dün, havanın çok soğuk olacağını konuşmuş ama sonra yürürken nasılsa...

Bu onunla aynı seansta on yedinci karşılaşmamızdı. Kazablanka filminde ise beşinci karşılaşmamızdı. İkimiz de ilk dönem filmler bölümündeki salonları seviyorduk. Platin sarısı saçlarını hep farklı şekillerde toplardı ve ben hep gri giyinirken o rengârenk...

Dışarıda lapa lapa kar yağıyor. Bir zamanlar etrafı çöplük olan sitenin iki adam boyunu bulan istimlak duvarlarının ardı şimdilerde park, içinden çığlık çığlığa kahkahalar yükseliyor. Çevredeki birkaç çamı kendi elleriyle dikmişlerdi. O minik fidanlar...

“Bizim fiillerimize tesir ettiğimiz kadar, onların da bizim üzerimizde tesiri vardır.”  George Eliot Sabahtan yemeği düdüklüye koymuş, evi kavrulmuş soğan kokusu sarmıştı. Yemek yaparken mutfağın kapısını kapatma huyu yok, nadiren aspiratörü açar sonra hemencecik...

Yıl 2013…  Nerden gittim şu filme?  “Kelebeğin Rüyası” ymış! Yalan! Ne rüyası? Olsa olsa “Kelebeğin Riyası”…  Rüya denince göklerde uçar di mi insan?! Nerdeee?! Lönk diye çakıyor insanı beyin üstü yere!  Anacığım gideli henüz...

Raye, kırk beş yaşında alkol komasına girip öldü. Hayatta olsaydı, o gece içtiği şarapların listesini instagramda yayınlayıp, bağcılara katkıda bulunacaktı ama parası yetmedi. Öldüğünde, Azrail ona acıdı ve bir kazanda filtre kahve demledi. Peru...

– Sinemaya gidelim mi seninle? Başımı kaldırıp yüzüne bakıyorum şaşkın şaşkın. – Ciddi olamazsın! – Son derece ciddiyim, söz yalnız ikimiz olacağız. Enişten artık film seyretmek yerine film çevirmekle meşgul uzun zamandır, diyor ve...

Çocukların her daim en çok sevdiği mevsimdir yaz. Deniz, güneş popüler hale getirse de yazı, 1960’lı yıllarda henüz tabletle tanışmamış ilkokula giden çocuklardan biri olarak benim için de ders çalışma zorunluluğu olmadan doya doya...

Yokuş yukarı çıkarken, aklından aynı sokaklarda gezinmiş yazarlar geçiyordu; Sait Faik, Yusuf Atılgan, Demir Özlü… İşe gidip geldiği servis aracında onların öykülerini okurken, durdurun ineceğim dememek için zor tutardı kendini. Hava ister kapalı ister...

Salgın öncesi bir cumartesi günü olmalıydı. İstiklal Caddesi insan seli. Ana cadde ve ara sokaklar, her yer kıpır kıpır insan dolu. Bir afiş gördüm sıradan ve uzunlamasına. Üstte “Toplu Gösterim”, altta daha ufak harflerle,...