Kategori: Öykü

Kenar mahallenin varoşlarında sıradan bir sabah vakti. Rüzgârların havalandırdığı sonbahar sarısı yapraklara karışıp sokakta savruluyor yine Müzeyyen. Bir kara sevdalı o. Kavuşamayınca dengesi bozulup düşenlerden… Dünyası...

Her yönüyle çok tuhaf bir gündü. Şişli’den Mecidiyeköy otobüs durağına gelene kadar helâk oldum. Mevsimlere bir hâller oldu.  Sonbahar, mevsim süresince esneyip durdu da o salı günü yapmadığı, denemediği şey kalmadı. Rüzgâr mı...

–   Bir gecede bir paket çikolata yenir mi? Yedim. Nasıl gireceğim o elbisenin içine? Selin’in düğününe iki hafta kaldı. Bir ayda beş kilo almışım. Elbiseyi almak için acele ettim. Düğüne Soner de gelecek… Şu halime...

Oya, altı aylığına gitti demişlerdi senin için, oldu mu o kadar? Erken döndüm, hiç sorma… Çocuklar evden uzaklaşınca yirmi yıldır aralıksız gidip geldiğim işe bir ara verip güneye gideyim diye düşündüm. Altı aylık ücretsiz...