Kategori: Öykü

Denizin sahildeki küçük çakıl taşlarına usulca sokulurken çıkardığı sesler zor işitiliyor. Hâlbuki geçen gün de aynı yerdeydim. Şiddetli lodosla hırçınlaşan dalgalar sahili öfkeyle dövüyordu. Bu akşam sular sakin ve berrak....

Kapıyı kırdıklarında odanın bir köşesinde elimde keman varmış gibi çalıyor, notaları mırıldanıyordum. Etrafı talan ettiler, her yere, olabilecek, olamayacak her yere baktılar. “Suç aleti” aradılar. Hiçbir şey bulamadılar yine de...

Bir an serin bir rüzgâr esmişçesine ürperti hisseti Zeynep. Hâlbuki Temmuz ayının ortasında son yılların en sıcak yaz günlerinden birindeydiler. Kaç sene oldu? Zaman durdu Deniz öyle hep aynı dünya bilinmez Taş duvar aynı kaldı...

Pencere camının üzerinden aralıksız düşen damlaların gerisindeki bahçede terk edilmiş mezar taşları gibi dikili duran dut ağaçlarının ıslak hüznü parlıyor. Kar yağmış gibi yağan Karyeyen yağmurlarının indiği topraktan yükselen...