"öykülerde yaşar hayat ve edebiyat… öykülerle."
Ne alâkası var diyeceksiniz “Meyve Kabukları”yla “Emek Her Şeydir” temanızın. Az sabredin öğreneceksiniz nasıl göbekten bağlı olduğunu. Soyadı gibi cesur yürek Leyla Erbil’e kulak verelim. GECEDE isimli kitabının “Çekmece” isimli öyküsünde başkahraman, gemici Dursun...
– Aman, aman, aman! Kalk oğlum kalk! Uyan çabuk! Kalk ulan kalk! – Hop! Ne oluyor abi ya?.. – N’olcak ya?! Uyuyakalmışız! Fırla çabuk, fırla! Geç kaldık. – Dur abi, dur ya! Bu ne...
– Hayatımmm, çıkıyorum ben, bakıcı bugün gelecek biliyosun, unutmayasın sakın! – Tamam, tamam, bağırma çocuk uyanacak. – Ay pardon ya! Kaçtım ben! – Hep kaç sen zaten, nereye kadar bakalım? —– – Buyurun lütfen,...
Çetin Çeki anısına… – Hanımmm! Hanımm! Koş, koş! Başlıyor! – ………………………….. – Duydun mu? Huuu!? – Geldim, geldim. Ne bağırıyorsun öyle istimi çıkmış düdüklü gibi? – Şişşşttt!!! – Hehhh!!! başladık gene! Şişt pişt, şişt...
“Yeni”, tıpkı yaşam gibi deneyimlenmemişlikler sunuyor insanoğluna. Hem umut dolu bir heyecanı hem de acabalı bir kaygıyı temsil ediyor. Hep bi eytişim var değil mi bu hayatta?! Çok bilinmeyenli bir denklem gibi dikiliyor karşımıza....
Dünyanın öbür yüzüne çekilen güneş, gökdelenlerin arkasında turuncudan kızıla evrilen yalımlar bıraktı. Şehrin kıyısında kimsenin ısırıcı ayazdan fark edemediği bir renk şöleni… Yine şehrin kıyısında kalmış çamurlu mahallenin otobüs durağında bekliyor, Mehmet. Ellerini birbirine...
