Yazar: Tuba Tunçay

Kan ter içinde açtı gözlerini, korkudan nefes nefese kalmıştı. Hani bazen donakalır, kımıldayamaz ya insan, işte aynen öyle. Gözlerini açar açmaz ilk gördüğü şey tavandaki isli ampulün donuk ışığı ve pencerenin sol üst köşesinde...