Kategori: Öykü

Köyün saf delikanlısı Memiş de yanıktı ona. “Dere boyuna gel, gonuşceklerim var senlen!” deyince yüreği hop etmişti garibanın. Bir çırpıda anlatıverdi Meryem her şeyi… Meğer o da Memiş’i severmiş… Kaçıp gideceklermiş buraladan… Plan neyim...

Uzun, ince bir masadayız. Masanın bir ucunda biri, diğerinde öbürü, ortada ben. Biri gençliğinin, enerjisinin doruğunda bir kadın. Diğerindeyse iş bitmiş, orta yaş eşiğini çoktan atlamış. Ben yine ikisinin ortasında. Aramızdaki mesafeyse görünenden daha...

Cemil biliyorum, beni çok sevdiğini. Fakat ben seni daha çok seviyorum. Kırk yıl önceki İstanbul turnesinde çok kibar bir beyefendi olarak kulise gelmen, elindeki bir buket çiçeği taktim etmen, elimi nazikçe öpmen, gözlerimin içine...

Hep birileri vardı çevremde. Yalnız olup olmadığımı sorgulamak aklıma bile gelmemişti. Yüzüme bir tokat gibi çarpınca yalnızlık…  Şaşırdım. Bu kadar yalnız olduğumu bilmeden yaşamışım bunca yıl. Aslında yalnızlığın, yalnız olmakla pek bir ilgisi yoktu....

Bir: Kalan Gitti… Ben, tam da ayrıldığımız noktada öylece durmuş, ya da donmuş arkasından bakıyordum… Gittiğine… Benden bir ruh gibi yükselen diğer ben de bana bakıyordu. Belki de hem bana hem giden ona. Durduğuma…...

– Ay başım döndü. Ne çok koli gelip gitti bu eve. Anladık taşınıyorsunuz! – Kolay değil, üç katlı ev taşınıyor. Hem niye öyle söylüyorsun ki sen de taşınıyorsun. Hep birlikte yeni bir eve gidiyoruz....

Günlerdir bir kelime etmeden odaya kapanan, ağlamaktan gözlerinin akı kırmızıya dönen, bir kelime bile konuşmayan ben değilmişim gibi anlattıkça anlatıyorum. Bir yandan da ikinci tabak kremalı pastayı yiyorum. Halbuki onunla üniversitede pek konuşmazdık. Hep...

Bahar gelmişti. Yine de dersliğin ortasındaki odun sobası yanıyordu. Güneş yüzünü gösterince, oyun oynamak için sabırsızlanan öğrencilerini teneffüse çıkardı Eylül Öğretmen. Onların neşeli kahkahaları ortalığı çınlatırken etrafı toparladı. Zorlu bir kışı geride bırakmışlardı ve...