"öykülerde yaşar hayat ve edebiyat… öykülerle."
Pencere camının üzerinden aralıksız düşen damlaların gerisindeki bahçede terk edilmiş mezar taşları gibi dikili duran dut ağaçlarının ıslak hüznü parlıyor. Kar yağmış gibi yağan Karyeyen yağmurlarının indiği topraktan yükselen buğuda, sahipsiz ruhlar avare gezintiye...
Göz muayenesi tamam. En kolayıydı. Renkli yuvarlaklara bakıp çıktım. Sırada ötekiler var. Bugün hepsini halledip kurtulsam. Psikiyatri öğleden sonra hasta kabul edecekmiş. Sabah sekizden beri buralardayım, o da hemen başlasaydı dahiliye ve kulak burun...
Uzun zamandır işe çıkmadım. Musa çağırınca da ağırdan alıyormuş gibi yaptım. Epeydir şu Nedim salağını bulalı bana yüz vermiyordu. Bilmiyor değilim. Şu tikim yüzünden. Biri bana dokunursa, parmağının ucuyla şöyle dürtmek gibi, başlıyorum gıdıklanmış...
Kan ter içinde açtı gözlerini, korkudan nefes nefese kalmıştı. Hani bazen donakalır, kımıldayamaz ya insan, işte aynen öyle. Gözlerini açar açmaz ilk gördüğü şey tavandaki isli ampulün donuk ışığı ve pencerenin sol üst köşesinde...
– Entarisi ala benziyooooo, şeftalisi bala benziyooo, dali dinani loy loy, dali di…. – Ben müdür hocahanımı görüveecem, odası nerdedir evladım? – Hanımanne, n’apcen sen Müdire Hanımı? – Okul müdiresi değil mi, görecem elbet,...
Neredeyse Aralık ayının ortasına varmışlardı ki, bir türlü gelmek bilmeyen kış sonunda hızlı bir giriş yaparak mevsim giysileriyle çoktan ve çokça donatılmış vitrinlerle buluşmuştu nihayet! Oysa Ekim on beş, hazır ola geçmişlerdi “bekledim de...
Projemin NASA tarafından ödüle lâyık görüldüğünü belirten maili tekrar okudum. Araştırmalarım yıllardır hayâlini kurduğum desteğe nihayet kavuşmuştu. Bu mutlu haberle ayaklarım yerden kesilmiş bir halde önce annemi aradım. Gurur duyduğunu söyledi söylemesine de onu...
Sensucht1 Düşüncelerin kayması bu olsa gerek. Odağını kaybetmek, ruhunun paramparça olması… Bir araya gelemeyen benlik parçaları. Öyle bir parçalamıştım ki benliğimi, bir daha asla bir bütün olamayacaktım. Bunu fırsat bilerek o da her parçama...
