Kategori: Öykü

  Saat sabahın beşine yaklaşıyordu. Tamamlanması gereken birkaç iş ve uykuya dalmasına izin vermeyen birkaç düşünceden dolayı yatağına uzanamamış, çalışma masasının başında odasındaki her ayrıntıya sırayla odaklanmaya...

İstanbul karlı bir sabaha uyanmıştı. İşten çıkmış, yavaş adımlarla çevredekilere bakmaksızın yürüyordu umutsuzca. Kalbine gömdüğünü düşündüğü şeylerin tekrar tekrar su yüzüne çıkması sinirlerinin bozulması için yeterli bir...

  Yüz binlerce insan hep birlikte, hançeresini yırta yırta, boyun damarlarını şişire şişire Livaneli şarkıları söylese. ‘Bana bir şarkı söyle’ diye başlayan, ‘İçinde hüzün olsun’ diye süren. ‘Başına kuşlar konsun, sonunda...

  Mutfak dolapları yapan bir dükkânda çalışıyorum. Dükkânımız, yani çalıştığım yer demek istedim, bitmemiş bir inşaatın bodrum katı. Gün ışığı görmüyor. Bana sorarsan böylesi iyi. Daha iyi. Yani, ne bileyim? Böyle olunca...