Kategori: Öykü

Savaşı yaşıyoruz uzun zamandır. Babalarımızdan, evlerimizden, okullarımızdan uzaktayız. Yaşanmaz şehirlerimizi terk edip dedemin yanına sığındık ama korkunun kara rengi her yere sindi. Uzaktan duyulan patlama sesleri, köye de...

Dan-di-ni  dan-di-ni  das-ta-na Dana-lar  gir-miş bos-ta-na Kov  bos-tan-cı  da-na-yı Ye-me-sin  la-ha-na-yı Ee… Bebeğime… Ee… Ee… Ee Mırıldandığı ninniyle kendisi uyuyacak neredeyse, bir türlü uyutamıyor yavruyu. Bebeğin...

Ah kuzum! Pamuğum benim! Dünyanın en güzel kokusu, senin kokun. Aman da gülücükler gelsin! Gül bebeğim… Gül… Ömrünce gül… E mi? Kaldıracağım şu aynaları, yemin ederim. Şu halime bak Defne’m! Çok kilo almış annen! Oysa...

Bak en sevdiğin çiçekleri getirdim. Şanslısın ne kadar da huzur dolu bir yer. Aslında görev değişimi yapmalıyız. Burada ben kalmalıyım. Etrafı saran çam ağaçlarının gölgesi var ya şehir cayır cayır yanarken nasıl da harika bir...

Annemi görüyorum uzakta, iki yanı kurumuş ağaçlarla kaplı, sonu karanlık, tozlu, taşlık bir yolda yokuş yukarı tırmanıyor, yalpalaya yalpalaya… Baştan aşağı siyahlar içinde… Sesleniyorum, duymuyor. Bağırıyorum, dönüp...