Kategori: Öykü

Simsiyah bulutlar aniden gün ortasını akşam karanlığına çevirdi. Oysa sabahleyin nefis bir hava vardı. Kış güneşi, hafifçe esen lodos insana, ‟evde oturma, haydi dışarı çık,” diyordu. Zorunlu kişisel sebeplerle uzunca bir süre ...

Refika Hanım sağı solu pas lekeleriyle dolu eski fırının önünde duruyor. Titrek elleri hep yaptığı gibi gün boyu üstünden çıkarmadığı mutfak önlüğünün cebinde. O cansız varlığı gözleriyle izleyerek okşuyor. Her bir köşesine,...

-Efendim, ben emekli Mübaşir Yasin Selim. -Bendeniz de Cemal Karlı. Otobüse bineli yarım saat olmuştu ama yan yana iki koltukta Yasin Beyle Cemal Bey çoktan tanışıp sohbeti ilerletmişlerdi bile.  Cemal Bey, “Hırdavatçı dükkanım...