Kategori: Ocak 2018 – Yılsonu bakiyesi Yılbaşı beklentisi

Birdenbire, çok düşünmeden kahverengi trençkotumu üzerime geçirmişim de çıkmışım bilindik hayatımın dışına. Yemekten sonra içtiğim, büyük kupa bardaktaki mısır püskülü çayımı öylece bırakmışım, izleyeceğim diziyi boş vermişim...

Yıllar geçiyor ve ben insanlardan git gide uzaklaşıyorum. İnsan ırkı gezegende durmadan çoğalırken böcekler, ormanlar tükeniyor. Arılar bitiyor, kelebekler de. Göller ve dereler kurudu. İnsan ırkı virüs gibi yayılan bulaşıcı bir...

Tabureye otururken, ‘Bu defa zafer benim olacak!’ diyordu. Ne demişti Safiye, ‘Yeni yıla nasıl girersen, o yıl öyle gider kızım!’ Hışımla çekti sepeti önüne ve başladı ayırmaya: Siyahlar, beyazlar, renkliler… Bu iş yıllardır...

Razî bey bir öğretmendi. Razîye hanım da öyle. İkisi de uzun yıllar çalışmış, emekli olmuşlardı. Yaşamlarının son dönemlerinde her ikisinin de yolu, şehrin uzak bir banliyösünde, ulu bir bahçenin içinde, güzel bir huzurevinde...