Kategori: Öykü

Bir: Kalan Gitti… Ben, tam da ayrıldığımız noktada öylece durmuş, ya da donmuş arkasından bakıyordum… Gittiğine… Benden bir ruh gibi yükselen diğer ben de bana bakıyordu. Belki de hem bana hem giden ona. Durduğuma…...

– Ay başım döndü. Ne çok koli gelip gitti bu eve. Anladık taşınıyorsunuz! – Kolay değil, üç katlı ev taşınıyor. Hem niye öyle söylüyorsun ki sen de taşınıyorsun. Hep birlikte yeni bir eve gidiyoruz. – Bu...

Günlerdir bir kelime etmeden odaya kapanan, ağlamaktan gözlerinin akı kırmızıya dönen, bir kelime bile konuşmayan ben değilmişim gibi anlattıkça anlatıyorum. Bir yandan da ikinci tabak kremalı pastayı yiyorum. Halbuki onunla...

Bahar gelmişti. Yine de dersliğin ortasındaki odun sobası yanıyordu. Güneş yüzünü gösterince, oyun oynamak için sabırsızlanan öğrencilerini teneffüse çıkardı Eylül Öğretmen. Onların neşeli kahkahaları ortalığı çınlatırken etrafı...