Kategori: Ekim 2018 – göç- dönüşü olur mu gitmelerin

    Adım Hasan. On bir yaşındayım. Hiç seslenmeyin boşuna… eğer sırtım dönükse duymam. Sadece dudaklarınızdan dökülen kelimeleri okuyabilirim. Küçüklüğümde yitirmişim sesleri. Ama renkleri çok severim. En çok da...

  Sıcak nefesinin camda oluşturduğu buğulu sise parmağıyla bir kuş çizdi ve kendi kendine gülümsedi .Bitmedi diye düşündü bu kuşlara ve yollara olan ölümcül düşkünlüğü. Nerede ve ne zaman başladığını bilmediği bu derviş...

Kızım, kocasının ölüsünün yanında saatlerce gözyaşı döktükten sonra yüzünü dizlerine gömerek susmuştu. Damadımın, Barnard’ın bir gün önce şu kara tahtalarda çıplak ayakları üzerinde canlılıkla dolanan bedeni, öylece, kenara...

  Bin sekiz yüzlü yıllarının ortalarıydı… Kar diz boyuydu. İki karış karın altı yine buzdu. Biliyor. Yürüdükçe ezeceği karlar da az sonra buz olacaktı. Bu cehennemi soğuk Kafkasya Dağlarının eteklerinde daha aylarca...

  Yusuf atalarının bolluk, bereket içinde mutlu, mesut yaşadığı büyülü topraklar masalıyla büyümüş. Babası doğduğu, çocukluğunu geçirdiği yerleri her gece düşünde görür, gördüğü her düşü çocuklarına, torunlarına gün boyu...