Kategori: Aralık-2019-Şiddetin-Ev-Hali

Kapının önünde, birazdan eriyip yok olacak buzdan bir heykel gibi durmuş bana bakıyordu. Ya da yüzüne bulaşan, kırmızılığı henüz kurumamış kan lekeleri arasından gördüğüm ifadesiz gözlerini tesadüfen bana yöneltmişti de ben bana...

Cezaevindeki ilk gecen. Otuz sekiz yıllık zindan hayatına karşın başka bir zindanın duvarları arasındasın şimdi. Günün hangi saati haberin yok. Dizlerin karnında, iki büklüm büzüşüp sert ve soğuk bir yatağa uzanmışsın. Peşinden...

Çocukluğum daha 15’inde ayrıldı benden. Dünyama ne olduğunu soruyorum. Tek bildiğim “kendi yaramı kendim sardığım.” Hiç bitmeyen bir yoldu bu. Sonsuzluk gibi. Birden önüme çıkan, elimden kayan umutlarım… Sımsıkı kapatılmış bir...

Soğuk.  Karanlık.  Titrek alevlerin ışığı geziniyor rutubetli duvarların üzerinde. Yapayalnızım. Bir sandalyeye sımsıkı bağlanmış ellerim ve ayaklarım. Çırpınıyorum ama kurtulamıyorum. Zorlandıkça bileklerimi daha da sıkan ipler...