Kategori: Öykü

 Bağlama   Gülizar hanım her gece uyanıp teheccüd namazı kılar olmuştu. Üç oğlu yurt dışındaydı. Kocası, son çocuğu Cemâl iki yaşındayken ölmüştü.  Yanındaki evlâdının şifa bulması için dualar etti, sadakalar verdi, adaklar...

  Okula giderken annem saçlarımı örer, uçlarına mutlaka kurdele takardı. Uzun saçlarıma konmuş iki beyaz kelebek gibi dururdu kurdelelerim. İlkokul üçüncü sınıftayım. Bahçede top oynuyoruz. Ayağım takıldı, yere düştüm....

Gece ile gündüzün birbirine karıştığı o ince zaman diliminde şehir bir rüyanın içindeymişcesine yavaşça nefes alıyordu. Gökyüzü mora çalan bir laciverte bürünmüş, yıldızlar bilinmez bir dilden fısıldaşıyorlardı. O saatlerde...

  İki pembe çizgi yan yana durmuş, felaket haberi verircesine Defne’ye bakıyorlardı. Allah kahretsin! Nasıl olabilir böyle bir şey? Hem de ilk seferde! Öylece bakakaldı çubuğa. Binlerce düşünce yarışırcasına dolandı...