Kategori: Öykü

Sensizliğin bir ayı doldu bugün. Sesini duymadan, seni görmeden geçen koskoca otuz gün. Her gece ellerimi, ranzamın başucundaki duvara kazıdığım isminin üzerinde gezdiriyor, fısıldıyorum kör karanlığa. Koynumda, gazetenin üçüncü...

Öleceğim bu gece ben. Ve tekrar doğacağım tan yeri ağarırken. Sancılı olacak doğumum. Katili ve ebesi olacağım kendimin. Anasız babasız yaşlanacağım yeniden. Perdeler uçuşuyor nedense. Camlar kapalı oysa. Hapishane gibi odam....

İşten kovulduğum bir akşam, Alsancak’ta denize karşı bir bankta oturuyordum. Elimde sidik gibi olmuş bir kahve ve acı bir sigara vardı. Denizin kızıl kırmızısı gözlerime doldu. İçimde susturamadığım dolu bulutlara esir...

“Köprünün ışıkları kırmızıya döndüğünde orada olmalısın” Günlerdir kulağında tekrarlayan bu ses artık  günlük yaşantısının bir parçasıydı. Önce şaşırmış, etrafına bakınmış, sesin sahibini aramıştı.  Yalnız kaldığında,...

“Kırmızı elbisemi getir, ölmeden bi kerecik giyineyim be Suat,” dedi. Sesi, ha şimdi ha birazdan ölür durumdaki birinden beklenmedik bir tizlikte, kelimeler tane tane ve bu eve geldiği günden itibaren yasaklanmış...