Kategori: Öykü

Yürüyorum. Adımlarım sessizce toprağın üzerinde kayıyor, sanki her adım bir boşluğa düşüyormuş gibi. Gözlerim öne bakıyor ama aslında içime bakıyorum. Beynimdeki düşünceler, birbirine dolanmış karmakarışık yollar gibi....

Yaz gelmesine karşın havalar düzelmedi. Dört duvar arasında bunaldım. Haziran ortasında güneşli bir gün bulunca sokak beni çağırdı. Öğleden sonra çıktım. Temiz deniz havasıyla kendime gelecektim. Her ay bir iki kere Kadıköy’e...

Bir kaktüs büyüyordu bir evin balkonunda; diğer odalarda olan bitenlerden habersizce. Adam kadına, “Ben kaktüs seviyorum çünkü bakması kolay,” diyordu oturma odasında. Kanaldan kanala geçerken arada laf yetiştirmeyi...

Büyük ve saydam bir boşluğun içindeyim. Bir şehrin uzaklarda kalmış uçsuz bucaksız görüntüleri çevreliyor beni. Ağaçlar, binalar, yollar… Yavaşça aşağıya doğru kayıyorum. Ayakuçlarım boşlukta. Yere basamıyorum. Yeri göremiyorum...

Söylene söylene banyoya girdim. Yine kendimi azarlayacak bir konu bulmuştum. Boşuna değildi aslında, sabah komşumu camda görmüş, kahve içmeye davet etmiştim. Evin hali içler acısıydı. Son zamanlarda, ev işi yapmayı tamamen...