Kategori: Öykü

Kaç kişinin biletini kestiğimi bir bilseniz… Kaç yuva yıktım. Kaç kişinin saçma hayâllerinin üstüne mühür bastım. Kaç genç kızı kötü yola düşürdüm, kaç kişiyi yurdundan ettim bir bilseniz. Ben… Bilet memuru Muhsin Yıldız, sicil...

Vaktinde yetişmek için yola erken çıktım. Tren Garı yakındı ve ben yaya yarım saate orada olabilirdim. Hava güzel, mevsim sonbahar ve bu muhteşem günün öğleden sonrasının ara bir vaktiydi. Lay…Lay lom havasında ankud’ist bir...

Kapı açıldığında, bekleme salonundaki biri kadın dördü erkek gözlerini içeri giren genç kadına çevirdi. Kadın, bir süre kapıyı kapatmadan öylece dikilince, sakalları beyazlamış, boynu ceketinin içine gömülmüş, sobaya neredeyse...

“Demiryolu Hikâyecileri – Bir Rüya” anısına… yeniden ve yeniden. [İdolümüz Kafka; bunda hemfikiriz. “Bir insan evladının böyle yazması mümkün mü” diye soruyor W. durmadan.] * Çıkardığı seslerden yorgun düşmüş lokomotifin...

Öğleden sonra kasabanın yıllara meydan okuyan istasyonunda indiği buharlı tren belki de türünün son örneğiydi. O da, diğer çocukluk anıları gibi, bir süre sonra kaybolacaktı. Tren fazla oyalanmadı. Başka yolcu inmemişti, binen...