Kategori: Mart 2024 – Boşluk

Bir yıl önceydi, kalplerdeki boşluğu örerek kapatan kadınla tanışmam. Uzun boylu, gülüşü güzel ama hüzünlü gözleriyle dikkatimi çekmişti. Farklılık vardı duruşunda. Yaşamın kıyısında dolaşan insanların davranışlarında herkesin...

Yürüyorum. Adımlarım sessizce toprağın üzerinde kayıyor, sanki her adım bir boşluğa düşüyormuş gibi. Gözlerim öne bakıyor ama aslında içime bakıyorum. Beynimdeki düşünceler, birbirine dolanmış karmakarışık yollar gibi....

Yaz gelmesine karşın havalar düzelmedi. Dört duvar arasında bunaldım. Haziran ortasında güneşli bir gün bulunca sokak beni çağırdı. Öğleden sonra çıktım. Temiz deniz havasıyla kendime gelecektim. Her ay bir iki kere Kadıköy’e...

Bir kaktüs büyüyordu bir evin balkonunda; diğer odalarda olan bitenlerden habersizce. Adam kadına, “Ben kaktüs seviyorum çünkü bakması kolay,” diyordu oturma odasında. Kanaldan kanala geçerken arada laf yetiştirmeyi...

Büyük ve saydam bir boşluğun içindeyim. Bir şehrin uzaklarda kalmış uçsuz bucaksız görüntüleri çevreliyor beni. Ağaçlar, binalar, yollar… Yavaşça aşağıya doğru kayıyorum. Ayakuçlarım boşlukta. Yere basamıyorum. Yeri göremiyorum...