Kategori: Öykü

Vaktinde yetişmek için yola erken çıktım. Tren Garı yakındı ve ben yaya yarım saate orada olabilirdim. Hava güzel, mevsim sonbahar ve bu muhteşem günün öğleden sonrasının ara bir vaktiydi. Lay…Lay lom havasında ankud’ist bir...

Kapı açıldığında, bekleme salonundaki biri kadın dördü erkek gözlerini içeri giren genç kadına çevirdi. Kadın, bir süre kapıyı kapatmadan öylece dikilince, sakalları beyazlamış, boynu ceketinin içine gömülmüş, sobaya neredeyse...

“Demiryolu Hikâyecileri – Bir Rüya” anısına… yeniden ve yeniden. [İdolümüz Kafka; bunda hemfikiriz. “Bir insan evladının böyle yazması mümkün mü” diye soruyor W. durmadan.] * Çıkardığı seslerden yorgun düşmüş lokomotifin...

Öğleden sonra kasabanın yıllara meydan okuyan istasyonunda indiği buharlı tren belki de türünün son örneğiydi. O da, diğer çocukluk anıları gibi, bir süre sonra kaybolacaktı. Tren fazla oyalanmadı. Başka yolcu inmemişti, binen...

Silahlı askerlerin namlu ve kundak dürtmeleri hedefindeki insanlar, neden ve nereye gideceklerini bilmeden bu trene tıkıştırıldıklarında gece vaktiydi. Eski vagonun içi ahır gibi kokuyordu. Yerlerdeki kurumuş hayvan pisliği...