"öykülerde yaşar hayat ve edebiyat… öykülerle."
Çocukluğumuzda oturduğumuz sofralardan yetişkinliğimizde kurduğumuz sofralara kadar binbir anıyla yüklüyüz. Bir de hayali sofralar var… Geçenlerde bir arkadaşım sevdiği ölmüş, yerli–yabancı yazar ve şairleri toplayacağı bir sofra hayalinden söz ediyordu tatlı tatlı… Problem, nasıl bir menü hazırlayacağıydı… Menü,...
Yazdıklarımız, yazılanlar; yaşanmış olaylar olsa bile, yazanın düş gücünün koridorlarından geçmiyor mu? Yaşanılan her an, kendi algılarımızın, kendi duygularımızın, gözlemlerimizin, tanıklıklarımızın ürünü değil mi? O halde fantastik edebiyatta yine aynı düş gücünden hareketle, aklın izin verdiği ölçüde...
Evimizin yakınındaki büyük parkta, her zamanki bankımda oturuyorum. Uyumakla, düşünmek, düşle gerçek arasında bir yerde, kendimi güneşin yakıcılığına teslim etmişim. Gözlerimin önünden sesler geçiyor, martı çığlıkları, yavru kedi miyavlaması,bir bebek ağlaması, genç bir annenin telaşlı ancak şefkat...
Fırından ekmeğini almış köşeyi henüz dönmüştü ki karşılaştılar. Birbirlerinin ilkokuldaki aşklarıydılar. Şimdi her ikisi de yalnız ve yaşlıydı. “Günaydın, gökte ararken yerde buldum seni.” “Ben de seni alıp götürmek için gökten indim.” El ele...
Sayın Hocam, (Aslında ‘Sevgili Doktorum’ demek geçiyor içimden ama burada herkes size böyle hitap ediyor, şimdi ben öyle dersem ayıp olur.) Bu size yazdığım 14. mektup. 13.’yü yırtıp attım. 13 uğursuzdur bilirsiniz siz de....
Gümüş bir ayna kaldı geriye ondan… Üç çocuk, beş torun… Bir de hayalleri… Çantasından yola fırlamış ayna. Pazardan dönüyormuş. Yerlere saçılmış zerzevatın arasından parlıyordu. Arkası gül kabartmalı, saplı, küçük bir şey. Burada mı almıştı...
Zamanın efendisi ölüme başkaldırır hayallerim. Huzursuz bir biçimde kıvranan, içime sığmayanı beraber götürmemek için çabalar azimle beynim, bedenim. İçimde bir ateş yakarım, bir kenara bırakır başka meşguliyetlere dalarım, dolaşırım günlerce. Unuttuğumu sandığım bir...
Yüce Yetkili, Birazdan gelecekler, kapıyı kıracaklar. Domuz bağıyla bağlayacaklar beni. Korkum yok. Hayır oldukça cesurum. Eğer yanlış da olsa bu bir yazgıysa ondan kaçmaya çalışmayacağım. Sadece bazı konulara açıklık getirmek istiyorum. Böylece benim nasıl biri olduğumu, bu...
Tıpkı efendisi! Geberip gitti, yetmedi! Eremediği yere takke atacak ya, ardında bu mereti bıraktı, yadigâr. Hep derler ya sahibine çekermiş bunlar. Aynen öyle! Al birini vur ötekine. O da öyle değil miydi? Öküz gibi...
